Μελίνα Ασλανίδου: Τα χρονια στα Γιαννιτσά & τη Θεσσαλονίκη, οι σπουδές & η πρώτη επιτυχία
LIFESTYLE / Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2025, 10:15 / Συν 1
Η Μελίνα Ασλανίδου αποτελεί μοναδική περίπτωση καθαρόαιμης λαϊκής τραγουδίστριας.
Ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και κατάφερε να κερδίσει ολόκληρη την Ελλάδα επανεκτελώντας ένα παλιό τραγούδι της Πόλυς Πάνου.
Τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή της στο ριάλιτι The Voice της έδωσε μια τεράστια αναγνωρισιμότητα, απ’ την οποία εκείνη κρατάει κυρίως την επαφή των νέων παιδιών με την ιστορία του εγχώριου λαϊκού τραγουδιού. Ίσως γιατί ανέκαθεν, όπως υποστηρίζει, την ένοιαζε η ουσία των πραγμάτων και όχι το περιτύλιγμα.
Ασλανίδου: Σέβομαι & εκτιμώ την Γλυκερία, δεν μου αρέσουν οι επιθέσεις & η ανθρωποφαγία!
Είστε απελευθερωμένη τραγουδίστρια;
Τώρα πια, ναι. Όσο μεγαλώνει ένας άνθρωπος, έχει επίγνωση. Μπορεί βέβαια ένας άλλος να είναι από το σπίτι του απελευθερωμένος, όμως όσο πας στην αληθινή σου ουσία, πετάς τα βαρίδια που κουβαλάς από εφτά χρόνων και πορεύεσαι απελευθερωμένος. Εγώ, ας πούμε, γεννήθηκα στη Γερμανία σ’ ένα φυσιολογικό μεσοαστικό περιβάλλον των Ελλήνων της διασποράς. Οι μετανάστες ανέκαθεν περνούσαν πιο δύσκολα, αφού έπρεπε να ενσωματωθούν σε μια καινούργια πόλη με έναν διαφορετικό λαό. Η μητέρα μου αρχικά ήταν στη Σουηδία και μετά στη Γερμανία με τον πατέρα μου, οπότε είχαν μια κοσμοπολίτικη αντίληψη οι δικοί μου.
Σε ποια ηλικία ήρθατε στην Ελλάδα;
Δυόμισι ετών. Εγκατασταθήκαμε στην Παραλίμνη Γιαννιτσών και από τα 16 μου πήγαινα στη Θεσσαλονίκη, που ακόμη τη θεωρώ πόλη-μάνα μου. Κάθε φορά που πηγαίνω, ζωντανεύουν οι μαγικές στιγμές που πέρασα εκεί όλα τα εφηβικά χρόνια. Σαν να βλέπω μπροστά μου τον Νίκο Παπάζογλου σε κάθε γωνιά και θυμάμαι πράγματα που μου είχε πει. Γνώρισα τον Ρασούλη, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Μάλαμα, την Κανά και την Καλημέρη.
Να πάμε πολλά χρόνια πίσω, στο 2001, όταν ξεκίνησαν όλα με τους Απέναντι
Ηταν φρέσκια η προσέγγιση που κάναμε στο «Τι σου ‘κανα και πίνεις», που σφράγισε η Πόλυ Πάνου. Είχε βγει σε CD single μαζί και μ’ άλλα σπουδαία τραγούδια του Άκη Πάνου. Ηταν πολλή Θεσσαλονίκη εκείνη η δουλειά. Δουλεύαμε για χρόνια στον Μύλο με τον Χρήστο Μητρέντζη και θέλαμε να μπολιάσουμε αυτό το ρεπερτόριο με τον δικό μας θεσσαλονικιώτικο ήχο. Η ενορχήστρωση είχε γίνει ομαδικά, ένα σπάνιο κλίμα για τα σημερινά δεδομένα. Ημασταν μια ομάδα σαν οικογένεια σχεδόν.
Αναρωτιέμαι αν με το τραγούδι αποσκοπούσατε στη βελτίωση της τέχνης σας ή πρωτίστως του εαυτού σας
Της τέχνης μου, θα έλεγα. Έχει πρωταρχικό ρόλο η μελωδία ή ο στίχος που θα τραγουδήσω, αφού αυτό ίσως έμαθα από τη μαθητεία μου στον Μητρέντζη. Όχι ότι δεν έχει σημασία η ανθρώπινη υπόσταση, το τι είδους άνθρωπος είσαι. Και, κυρίως, αν είσαι άνθρωπος, αφού το τραγούδι θυμίζει την ανθρώπινη ανάγκη για πόνο, ελευθερία, χαρά, όλα τα συναισθήματα. Σαν ένας ρόλος στο θέατρο, σαν να αποδίδεις μονόπρακτα τρίλεπτα κάθε φορά.
Μιλήστε μου λίγο για τις μουσικές σπουδές σας…
Έκανα φωνητική, ενώ όταν ήμουν μικρή μάθαινα βυζαντινή μουσική χωρίς να τελειώσω τις σπουδές μου. Ήμουν σε χορωδίες και ακόμη μ’ ενδιαφέρει η βυζαντινή μουσική. Είχα την υποστήριξη των δικών μου, αφού στο χωριό είχε έρθει ένας ιερέας που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη μουσική διαπαιδαγώγηση όλων των παιδιών. Στην Παραλίμνη Γιαννιτσών, ξέρετε, έχουν μουσική κουλτούρα οι άνθρωποι.
Όταν ήρθα πια στην Αθήνα, έκανα φωνητική με την εξαιρετική Σοφία Νοητή, στην οποία χρωστώ την τοποθέτησή μου και το διάφραγμά μου. Η αλήθεια είναι ότι το έψαξα πολύ.
Πηγή: Documento
