ΥΠΑΝ vs Σούπερ Μάρκετ

Τα πρόσφατα πρόστιμα που επιβλήθηκαν σε Lidl και Σκλαβενίτη από τη ΔΙΜΕΑ ήταν απλώς το πρώτο καμπανάκι. Τα πυρά ξεκίνησαν νωρίτερα, με στοχευμένους ελέγχους που —όπως φαίνεται— δεν έγιναν στο πόδι, αλλά είχαν σχεδιαστεί και ωριμάσει στα… συρτάρια.

Και τώρα, με την κοινωνική πίεση για την ακρίβεια να ανεβαίνει επικίνδυνα ενόψει Οκτωβρίου, το Υπουργείο Ανάπτυξης φαίνεται αποφασισμένο να δώσει “δείγματα αυστηρότητας”. Και αν αυτά είναι οι δύο μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής, τόσο το καλύτερο για τον επικοινωνιακό αντίκτυπο.

Ο Τάκης Θεοδωρικάκος, εμφανώς αμετακίνητος, ανέβασε τους τόνους:

«Ο νόμος είναι νόμος και ισχύει για όλους», δήλωσε, κάνοντας λόγο για υποτροπή του ενός και παραπλανητικές εκπτώσεις του άλλου. Σαφές το μήνυμα: δεν είναι απλώς τυπικές παραβάσεις, είναι ηθικά φορτισμένες παραβάσεις, εκεί που «πονάει» η δημόσια εικόνα.

«Οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ και η βιομηχανία τροφίμων έχουν αναλάβει τη δέσμευση να μειώσουν άμεσα τις τιμές σε 1.000 κωδικούς προϊόντων. Καλά θα κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η δέσμευση αφορά και την εικόνα τους και το πώς τους αντιμετωπίζει η κοινωνία» ήταν το «βέλος» που εξαπέλυσε σήμερα ο υπουργός σε ραδιοφωνική συνέντευξη, θέλοντας μάλλον να δείξει στην αγορά πως πρέπει να κινείται.

Και κάπου εκεί αρχίζει η συζήτηση περί «ρετσινιάς».

Γιατί ακόμα κι αν τα σούπερ μάρκετ δικαιωθούν στα δικαστήρια —κάτι που είναι εξαιρετικά πιθανό— η ζημιά στην εικόνα τους έχει ήδη γίνει. Ειδικά για τον Σκλαβενίτη, που μέχρι σήμερα είχε χτίσει προσεκτικά το προφίλ του καλού παίκτη: ελληνική επιχείρηση, σοβαρός εργοδότης, διακριτικός, χωρίς φανφάρες, χωρίς δημόσιες συγκρούσεις.

Γι’ αυτό και η απάντηση που τοιχοκολλήθηκε στα καταστήματα ήταν τόσο ασυνήθιστη: μια ανοιχτή επιστολή προς τους πελάτες, όχι τους δημοσιογράφους.

Γιατί εδώ δεν διακυβεύεται μόνο ένα πρόστιμο — διακυβεύεται η κοινωνική αποδοχή.

Η κυβέρνηση, πιεσμένη από το μέτωπο της ακρίβειας και τον φόβο νέου κύματος ανατιμήσεων, φαίνεται να στρέφει τα φώτα στους σουπερμαρκετάδες. Με στόχο να περάσει στο κοινό την εικόνα ότι “κάτι κάνει”, ότι “παίρνει μέτρα”, ότι “χτυπάει την αισχροκέρδεια”.

Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι οι σχέσεις με τους βασικούς κρίκους της εφοδιαστικής αλυσίδας θα γίνουν πιο ψυχρές απ’ ό,τι αντέχει η αγορά.

Και πού πάει από εδώ το πράγμα; Ο Υπουργός δηλώνει ότι οι μειώσεις τιμών σε 1.000 κωδικούς είναι δέσμευση που πρέπει να τηρηθεί. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην επιχείρηση «πίεση με κάθε τρόπο». Είπε ξεκάθαρα: «Ας κερδίζουν λιγότερα».

Το μήνυμα δεν ήταν προς τις πολυεθνικές, ήταν προς όλους — και κυρίως προς την ελληνική αγορά. «Δεν έχουμε πρόβλημα με τα κέρδη, θέλουμε να κερδίζουν οι επιχειρήσεις, αλλά να μην υποστηρίζουν ότι είναι 1,5% και γι’ αυτό δεν μπορούν να μειώσουν τις τιμές.

Ας κερδίζουν λιγότερα, διευκολύνοντας τους συμπολίτες μας που έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα» ήταν ακριβώς η αναφορά του σήμερα για το πραγματικό κέρδος των σούπερ μάρκετ,

Όσο για τη Lidl, η υπόθεση θυμίζει κάτι από το παρελθόν: η γερμανική αλυσίδα δεν έχει τόσο “βαρύ όνομα” στην εγχώρια κοινωνία (αν και έχει βελτιώσει σε τεράστιο βαθμό την εικόνα της τα τελευταία χρόνια), αλλά οι τιμές της αποτελούν βαρόμετρο. Το πρόστιμο —αν και επικοινωνιακά πιο ανώδυνο— δείχνει πως κανείς δεν εξαιρείται.

Κάτι μας λέει πως η Ελληνική Ένωση Σούπερ Μάρκετ (ΕΣΕ) θα πρέπει να βγει από την αδράνεια. Δεν φτάνει πια μόνο το παρασκήνιο και τα off the record ραντεβού. Το παιχνίδι παίζεται δημόσια. Και η “ρετσινιά” δεν φεύγει εύκολα — ειδικά αν μείνει χωρίς απάντηση.

Πηγή: businessnews.gr